Aktualności
Podsumowanie przygotowań do premiery opery "Pułapka" Zygmunta Krauzego
2011-12-22
Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania filmu podsumowującego przygotowania do prawykonania "Pułapki" Zygmunta Krauzego.
Jak pisze Artur Bielecki:
„Pułapka” porusza widza i czytelnika bardzo głęboko, a przy tym wymyka się jednoznacznym interpretacjom. Jak pisała Teresa Krzemień o dramacie Różewicza: „Z pozoru: biograficzna sztuka o genialnym gruźliku, który przygotowywał świat na śmierć. W istocie-uniwersalna formuła losu artysty zarażonego śmiercią”.
Impulsem do skomponowania opery na podstawie „Pułapki” stało się dla Krauzego obejrzenie tej sztuki przed kilku laty na festiwalu „Kontakt” w Toruniu w reżyserii Pétera Gothára. Wcześniej kompozytor napisał pieśni do słów Tadeusza Różewicza, które były wykonane na Zamku Królewskim w Warszawie w obecności Poety. Po uzyskaniu stosownej zgody Poety-w postaci ręcznie zapisanej karteczki, pieczołowicie przechowywanej przez kompozytora-w ciągu 4 miesięcy, głównie w lutym i marcu 2011 r. przebiegła praca nad partyturą opery.
Libretto na podstawie dramatu opracowali wspólnie Grzegorz Jarzyna i Zygmunt Krauze, dążąc do zachowania wszystkich relacji między bohaterami, skracając tylko elementy opisu i komentarza, z zachowaniem podstawowej struktury sztuki. „Pułapka” Krauzego jest operą o znacznym czasie trwania (około 100 minut), w jednym akcie, na który składa się 15 Obrazów (zgodnie ze strukturą dramatu), przeznaczoną na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną. W orkiestrze kompozytor używa m. in. gitary elektrycznej, akordeonu, fortepianu i rozstrojonego pianina. Zwraca także uwagę rola chóru, który potraktowany został wszechstronnie: włącza się do akcji, ale śpiewa również ukryty, a jego partia momentami pozostaje asemantyczna (wykonuje wtedy pojedyncze sylaby). Partie solowe są liczne, odpowiadają głównym postaciom dramatu.
W operze kluczową rolę pełni dialog, mniejsze znaczenie ma aria (monolog). Punktem wyjścia dla kompozytora jest tekst, słowo. „Głos w operze traktuję jako rzecz najważniejszą”- twierdzi Zygmunt Krauze. To, co nowe w muzyce, twórczy eksperyment, zawsze go pociągało. W dziele operowym szuka nowych sposobów na ekspresję słowa, a ten proces poszukiwania właściwego sposobu staje się właśnie takim twórczym eksperymentem. Warto przywołać słowa kompozytora z wywiadu przeprowadzonego przez Pawła Strzeleckiego: „W muzyce staram się wyrazić skomplikowane emocje, które są we mnie i które staram się wykreować.”
Najczęściej czytane:
Blisko 400 muzyków i chórzystów, boska interwencja i absolutny triumf kompozytora – prawykonanie oratorium pasyjnego Męka Pana naszego Jezusa Chrystusa w 1838 r. wprost zelektryzowało muzyczną Warszawę. Dzieło to uznaje się za najwybitniejsze osiągnięcie polskiej muzyki religijnej XIX wieku. Dlaczego jednak do premierowego wykonania doszło dopiero w czerwcu, nie zaś – jak zamierzał twórca – w czasie Wielkiego Tygodnia? W kolejnej odsłonie cyklu Historia pewnego utworu przyjrzymy się niedotrzymanym obietnicom i przetrzymanym nutom.
Fundacja Pamięci Johna Simona Guggenheima (The John Simon Guggenheim Memorial Foundation) ogłosiła tegorocznych stypendystów Guggenheima – 198 wybitnych osób ze świata nauki i sztuki współczesnej, reprezentujących 53 dyscypliny, wybranych w rygorystycznym procesie aplikacji spośród prawie 3500 kandydatów. Wśród stypendystów, którzy otrzymali grant na realizację swojej działalności, jest Krzysztof Wołek – kompozytor związany z Polskim Wydawnictwem Muzycznym.
Écoute na sopran i kwartet smyczkowy jest nową wersją kompozycji Słuchaj na sopran, klarnet, skrzypce, perkusję i fortepian, której prawykonanie odbyło się w grudniu ubiegłego roku w podczas bydgoskiego Festiwalu Art Mintaka. 22 kwietnia dzieło zostanie wykonane po raz pierwszy podczas paryskiego festiwalu, prezentującego najnowszą muzykę europejską.
Jagoda Szmytka jest kompozytorką, artystką i badaczką artystyczną. Muzykę łączy ze sztukami pięknymi i głęboką refleksją z zakresu takich dziedzin humanistyki, jak filozofia, estetyka czy historia sztuki. W katalogu jej twórczości znajdziemy m.in. dzieła solowe, utwory pisane na amplifikowane zespoły kameralne, instalacje performatywne, a także kompozycje wpisujące się w konwencję teatru muzycznego. W kwietniu, jako nasza Kompozytorka Miesiąca, odkrywa przed nami tajemnice procesu twórczego i zaprasza w gościnne progi swojej pracowni kompozytorskiej.
Aż trzy publikacje książkowe wydane przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne w minionym roku zostały nominowane w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2024. Jury doceniło pozycje: Muzyka Polska po Szymanowskim Adriana Thomasa, Estetyka muzyki Rogera Scrutona oraz Karnawał zwierząt Piotra Kamińskiego.
Jean-Philippe Rameau (1683-1764) wzbudzał wiele emocji. Wywarł nieoceniony wpływ na bieg historii i teorii muzyki, a jego spojrzenie na zasady rządzące kompozycją było – jak na XVIII wiek – innowacyjne. Postać francuskiego muzyka o wszechstronnych zainteresowaniach i oświeceniowym umyśle przybliża Christophe Rousset w najnowszej Małej Monografii wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Premiera książki już dziś.
Natura, budząca się znów do życia feerią barw i zapachów, przynosi nam także nowe, wiosenne bogactwo dźwięków i muzycznych inspiracji. Kwiecień witamy prawykonaniami dwóch dzieł z katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego: Karatachi no Hana Marcela Chyrzyńskiego we Wrocławiu i SurVanTutti Hanny Kulenty w Krakowie.
Filharmonia Świętokrzyska im. Oskara Kolberga w Kielcach ogłasza konkurs kompozytorski na utwór symfoniczny inspirowany nowelą Stefana Żeromskiego „Puszcza jodłowa”, a w szczególności jednym z zawartych w niej wątków: historycznym, przyrodniczym lub magicznym. Konkurs wpisuje się w Rok Stefana Żeromskiego – 20 listopada 2025 minie bowiem setna rocznica śmierci pisarza.
Podczas Gali Muzyki Klasycznej, która odbyła się w 30 marca w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, poznaliśmy laureatów Fryderyków – najważniejszych polskich nagród fonograficznych, przyznanych w dwunastu kategoriach. ANAKLASIS, marka prężnie działającą pod auspicjami Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, została uhonorowana aż trzema statuetkami.
Józef Koffler uznawany dziś za „pierwszego polskiego dodekafonistę” będzie bohaterem spotkania organizowanego przez Związek Kompozytorów Polskich, które zwieńczy prawykonanie odnalezionego po dziewięćdziesięciu latach od powstania Kwartetu smyczkowego op. 20.
