Aktualności
Polscy Kompozytorzy Dzieciom: Anna Maria Klechniowska
2025-04-08
Polscy Kompozytorzy Dzieciom to cykl artykułów z okazji 80 lat istnienia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, w których przedstawiane są sylwetki związanych z Oficyną kompozytorów, tworzących wartościowe i ponadczasowe treści edukacyjne dla najmłodszych.
Od początku istnienia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, serie pedagogiczne były bardzo poważnie traktowane, a do współpracy przy tworzeniu dziecięcych publikacji zapraszano cenionych twórców.
W kolejnym artykule z serii pragniemy wspomnieć kompozytorkę dobrze znaną większości pianistów w Polsce.
Anna Maria Klechniowska (15.04.1888-6.08.1973) to polska kompozytorka, pianistka i pedagog. Urodziła się w Wołyniu i to tam już w pierwszych latach życia ukazało się jej zamiłowanie do muzyki. Zafascynowana grą Dida, ogrodnika, który pielęgnował ich sad, za przysmaki przyniesione z kuchni, pobierała u niego lekcje gry na skrzypcach. W wieku 9 lat przeprowadziła się do Warszawy i tam po ośmiomiesięcznym, intensywnym przygotowaniu, dostała się do warszawskiego konserwatorium. Studiowała grę na fortepianie u K. Jaczynowskiej oraz teorię u G. Roguskiego. Ponadto kształciła się we Lwowie, w konserwatorium w Lipsku, w Krakowskim Instytucie Muzycznym oraz w Musikakademie w Wiedniu. To w trakcie tych ostatnich studiów, w 1916 roku napisała swoją największą pracę dydaktyczną - Szkołę na fortepian. W 1939 roku wyjechała do Paryża, gdzie kontynuowała studia w zakresie kompozycji pod kierunkiem Nadii Boulanger.
Pianistka
Doskonałe opanowanie sztuki pianistycznej i umiejętności improwizatorskie sprawiły, że jej występy cieszyły się dużym powodzeniem. Jedną z osób zaintrygowanych zdolnościami pianistki był Karol Szymanowski, który namówił ją do kształcenia się w konserwatorium w Lipsku. Od tego momentu łączyła ich przyjaźń, upamiętniona obszerną korespondencją. Szymanowski nie był jedynym, który docenił talent Klechniowskiej. W czasie drugiego roku studiów w Krakowie, podczas końcowego egzaminu, który odbył się publicznie, grała Sonatę c-moll Beethovena z własną kadencją. Wtedy nieznany jej ówczas mecenas sztuki Bazes, przysłał za kulisy wysłannika z propozycją finansowania jej dalszych studiów. Warunkiem wsparcia była natychmiastowa decyzja i wyjazd do Lipska.
Kompozytorka
Zdolności kompozytorskie objawiała od wczesnej młodości. Jako mała dziewczynka komponowała poemaciki i preludia tj. Kurhany czy Pogrzeb drzewka. W okresie walk legionowych napisała poemat symfoniczny na wielką orkiestrę pt. Wawel (Przebudzenie się Polski), będący jej pracą dyplomową w Wiedniu i pierwszym dużym utworem. Dzieło to powstało ze szczerego natchnienia oraz uniesienia patriotycznego. Podobne uczucia miała podczas okupacji niemieckiej. Angażowała się wtedy udzielając potajemnych lekcji muzyki. Ponadto opracowała na chór jedną z najbardziej popularnych piosenek Serce w plecaku, wydaną potajemnie w drukarni Gebethnera i Wolffa w roku 1943. Klechniowska pisała utwory symfoniczne, wokalno-instrumentalne i balety, które były jej bardzo bliskie. Jeden z nich, Bitilis z librettem P. Louisa opracowanym przez samą kompozytorkę, został wystawiony w 1935 roku w Chicago, odnosząc duży sukces. Zafascynowana światem teatru, pisała również balety całościowo – tworząc nie tylko muzykę, ale także libretta do dwóch z nich. Część dorobku kompozytorki w rękopisach znajduje się w Bibliotece Narodowej.
Działalność pedagogiczna
Z działalnością pedagogiczną Klechniowskiej wiąże się jej twórczość dydaktyczna, w której szczególnie ważną pozycję stanowi wielokrotnie wznawiana Szkoła na fortepian. Autorka próbowała w niej rozwiązać problem równoczesnego czytania nut na obu pięcioliniach w początkowym etapie nauki gry na fortepianie. W tym celu stosowała system bez kluczy oraz stopniowo wprowadzała wiadomości z zakresu zasad muzyki. W utworach dydaktycznych sięgała po motywy ludowe, np. w 20 łatwych utworach na fortepian.
W latach 1918–39 prowadziła w Warszawie własne kursy muzyczne dla początkujących. Od roku 1945 przez dwa lata przebywała w Łodzi, gdzie była kierownikiem działu muzycznego w Wydziale Kultury i Sztuki oraz profesorem klasy fortepianu w Ludowym Instytucie Muzycznym. W roku 1947 przeniosła się do Warszawy, gdzie podjęła działalność twórczą, pedagogiczną i społeczną. Była wizytatorem szkół muzycznych przy MKiS i kierowała sekcją muzyki dla dzieci przy Zarządzie Głównym ZKP.
Nagrody
W 1950 została uhonorowana Nagrodą Muzyczną Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci, a w 1955 Medalem X-lecia PRL i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kompozycje i prace
Kompozycje instrumentalne:
4 preludia na fortepian, 1907
Wawel, poemat symfoniczny, 1917
Elegia na wiolonczelę i fortepian, 1924
Legenda na skrzypce i fortepian, 1925
Wizje żeglarza, tryptyk na fortepian, 1925
Marsz krakowski na orkiestrę dętą, 1937
Uwertura weselna na tematy krakowskie, 1942
utwory dydaktyczne, m.in. 20 łatwych utworów na fortepian, wyd. Warszawa 1949
Pory roku, suita symfoniczna, 1953
Suita symfoniczna, 1955
Uwertura, 1955
Igraszki na fortepian, wyd. Kraków 1965, 3. wyd. 1993
Suita dziecięca na orkiestrę
Wokalno-instrumentalne:
Zaolziańska fantazja na chór chłopięcy i małą orkiestrę, 1938
4 kolędy na głos i małą orkiestrę, 1946
Lunatyczka na głos i fortepian, 1948
Mała kantata dziecięca, 1950
Uwielbienie matki, kantata dziecięca na sopran, chór chłopięcy i małą orkiestrę, sł. H. Januszewska, 1952
Piosenki dla dzieci na głos i fortepian, wyd. Warszawa 1952
Morze na głos i fortepian, sł. L. Nitschowa, 1953
Kantata symfoniczna, sł. Ody do młodości A. Mickiewicza, 1954
opracowania pieśni ludowych
Sceniczne:
Bilitis, balet na głos, chór i orkiestrę, libretto P. Louis w oprac. kompozytorki, 1930, wyst. Warszawa 1933, wyd. Chicago 1935
Juria, balet na głos, chór i orkiestrę, libretto E. Szelburg-Zarembina, 1939, wyst. Warszawa 1939
Intrada do baletu Bazyliszek na orkiestrę symfoniczną
muzyka baletowa Fantasma na orkiestrę symfoniczną, 1964
muzyka teatralna
Prace:
Szkoła na fortepian, 1916, 19. wyd. Kraków 1994
Pierwsze kroki, podręcznik do nauki gry na fortepianie dla nauczycieli, Warszawa 1935
Najczęściej czytane:
Blisko 400 muzyków i chórzystów, boska interwencja i absolutny triumf kompozytora – prawykonanie oratorium pasyjnego Męka Pana naszego Jezusa Chrystusa w 1838 r. wprost zelektryzowało muzyczną Warszawę. Dzieło to uznaje się za najwybitniejsze osiągnięcie polskiej muzyki religijnej XIX wieku. Dlaczego jednak do premierowego wykonania doszło dopiero w czerwcu, nie zaś – jak zamierzał twórca – w czasie Wielkiego Tygodnia? W kolejnej odsłonie cyklu Historia pewnego utworu przyjrzymy się niedotrzymanym obietnicom i przetrzymanym nutom.
Fundacja Pamięci Johna Simona Guggenheima (The John Simon Guggenheim Memorial Foundation) ogłosiła tegorocznych stypendystów Guggenheima – 198 wybitnych osób ze świata nauki i sztuki współczesnej, reprezentujących 53 dyscypliny, wybranych w rygorystycznym procesie aplikacji spośród prawie 3500 kandydatów. Wśród stypendystów, którzy otrzymali grant na realizację swojej działalności, jest Krzysztof Wołek – kompozytor związany z Polskim Wydawnictwem Muzycznym.
Écoute na sopran i kwartet smyczkowy jest nową wersją kompozycji Słuchaj na sopran, klarnet, skrzypce, perkusję i fortepian, której prawykonanie odbyło się w grudniu ubiegłego roku w podczas bydgoskiego Festiwalu Art Mintaka. 22 kwietnia dzieło zostanie wykonane po raz pierwszy podczas paryskiego festiwalu, prezentującego najnowszą muzykę europejską.
Jagoda Szmytka jest kompozytorką, artystką i badaczką artystyczną. Muzykę łączy ze sztukami pięknymi i głęboką refleksją z zakresu takich dziedzin humanistyki, jak filozofia, estetyka czy historia sztuki. W katalogu jej twórczości znajdziemy m.in. dzieła solowe, utwory pisane na amplifikowane zespoły kameralne, instalacje performatywne, a także kompozycje wpisujące się w konwencję teatru muzycznego. W kwietniu, jako nasza Kompozytorka Miesiąca, odkrywa przed nami tajemnice procesu twórczego i zaprasza w gościnne progi swojej pracowni kompozytorskiej.
Aż trzy publikacje książkowe wydane przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne w minionym roku zostały nominowane w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2024. Jury doceniło pozycje: Muzyka Polska po Szymanowskim Adriana Thomasa, Estetyka muzyki Rogera Scrutona oraz Karnawał zwierząt Piotra Kamińskiego.
Jean-Philippe Rameau (1683-1764) wzbudzał wiele emocji. Wywarł nieoceniony wpływ na bieg historii i teorii muzyki, a jego spojrzenie na zasady rządzące kompozycją było – jak na XVIII wiek – innowacyjne. Postać francuskiego muzyka o wszechstronnych zainteresowaniach i oświeceniowym umyśle przybliża Christophe Rousset w najnowszej Małej Monografii wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Premiera książki już dziś.
Natura, budząca się znów do życia feerią barw i zapachów, przynosi nam także nowe, wiosenne bogactwo dźwięków i muzycznych inspiracji. Kwiecień witamy prawykonaniami dwóch dzieł z katalogu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego: Karatachi no Hana Marcela Chyrzyńskiego we Wrocławiu i SurVanTutti Hanny Kulenty w Krakowie.
Filharmonia Świętokrzyska im. Oskara Kolberga w Kielcach ogłasza konkurs kompozytorski na utwór symfoniczny inspirowany nowelą Stefana Żeromskiego „Puszcza jodłowa”, a w szczególności jednym z zawartych w niej wątków: historycznym, przyrodniczym lub magicznym. Konkurs wpisuje się w Rok Stefana Żeromskiego – 20 listopada 2025 minie bowiem setna rocznica śmierci pisarza.
Podczas Gali Muzyki Klasycznej, która odbyła się w 30 marca w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, poznaliśmy laureatów Fryderyków – najważniejszych polskich nagród fonograficznych, przyznanych w dwunastu kategoriach. ANAKLASIS, marka prężnie działającą pod auspicjami Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, została uhonorowana aż trzema statuetkami.
Józef Koffler uznawany dziś za „pierwszego polskiego dodekafonistę” będzie bohaterem spotkania organizowanego przez Związek Kompozytorów Polskich, które zwieńczy prawykonanie odnalezionego po dziewięćdziesięciu latach od powstania Kwartetu smyczkowego op. 20.
